Od czasu do czasu (nie za często, bo to boli) pozwalam sobie na prośbę w modlitwie o to, by Bóg doświadczył mnie. Z reguły kończy się to boleśnie, ale na pierwszy rzut oka. W kwestii całego życia przynosi ulgę. Więc było warto znów się tak pomodlić… 

Zaczęło się od współpracy między blogowej z jakuraniedomowa.pl zostałam poproszona o wypełnienie ankiety na temat krytyki mam (może też ją wypełniałeś, była dostępna na naszym FB). Klikając w nią myślałam, że teraz to się wyżyje. Pozaznaczam jak potwornie czuje się skrytykowana i oceniania przez to wredne otaczające mnie społeczeństwo! Jednak Iwona (twórczyni ankiety) to mega sprytna kobieta i niemyśląca szablonowo. Kiedy zamykałam ankietę miałam w głowie tylko jedno. To ja oceniam inne matki i nie mam prawa potępiać w tej kwestii społeczeństwa jeśli sama to robię.

Jakiś czas temu umówiłam się z siostrą na lody. Lody były cudowne a kurtyna woda i pobliska fontanna zachęcały do zabawy. Krytycznym okiem patrzałam na matkę jednego z biegających chłopców. Nawet pokusiłam się o wyrażenie szeptem opinii o niej w kierunku mojej siostry. Były to słowa krytyki. Nie mieściło mi się w głowie jak można kupować te tandetne chińskie piankowe buciki? Nie dość, że nie współpracują z nogą malucha to jeszcze co chwila powodują, że maluch tracił równowagę na śliskiej nawierzchni. Skończyłam swoją ironiczną wypowiedź skierowaną do siostry. Słychać śmiech dzieci. Rozglądam się po rynku i nagle słyszę przerażony krzyk mam i babci stojących razem ze mną przy fontannie. Moje dziecko w bardzo naturalnym i bezpiecznym, zalecanym przeze mnie obuwiu czyli na boso rąbnęło o beton. Podchodzę, pytam co się stało i w tym momencie Mateusza już ze mną nie ma. Przelewa się przez ręce. Nie płacze, nie odpowiada. Kładę go na betonie, udrożniam drogi, kiepsko oddycha. Siostra dzwoni po karetkę, dookoła mnie tłum ludzi. Mati się budzi, karetka nas zabiera. Prześwietlenie pokazuje, że wszystko w porządku. Kończy się na małym wstrząsie mózgu. Podczas zdjęć i pobytu w szpitalu pielęgniarki oceniają mnie wzrokiem. Moje dziecko nie ma butów, ma jakieś stare majtki na sobie (sam sobie je wybrał) i jest przykryty starym brudnym kocem, który był w naszym samochodzie. Ubrania syn ściągną przed zabawą w wodzie. Czuje się strasznie. Pielęgniarki nic nie mówią, ale ten wzrok tak wiele wyraża.

„Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą.” (Mt 7, 1-5)

Przepraszam Cię mamo chłopca, który miał na sobie piankowe zielone klapki. Przepraszam, że Cię oceniłam. Przecież nic nie wiem o Tobie, o tych butach. Może Twój syn tylko w tych butach chce chodzić, albo wszystkie inne są teraz w praniu, a może byliście u babci i chcieliście pokazać, że chodzicie w prezencie od niej. A może po prostu nikt nie powiedział Ci nigdy jakie buty wspierają rozwój małej stopy. Przepraszam Cię za to, że oceniłam jaka jesteś matką po butach jakie miał Twój syn. Przepraszam, bo ty jesteś świetną mamą! To ty zajęłaś się moim młodszym synem kiedy ja udrażniałam drogi oddechowe starszemu. To Ty podałaś mi butelkę z wodą, kiedy Mati się obudził. To Ty jesteś wspaniałą mamą niezależnie od tego jakie buty ma Twój syn. Mam nadzieję, że nie słyszałaś mojego szeptu i nie czułaś mojego wzroku na sobie. Przepraszam i dziękuję za wszystko.

Bóg wysłuchał mojej modlitwy i doświadczył mnie. Nie, nie kosztem moich dzieci. Mati jest zachwycony przejazdem karetką a wstrząs mózgu tylko tak strasznie brzmi. To nic innego jak reset mózgu. Wszystko już jest z Matim dobrze.

„Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone.”(Mt 6, 37-38)

A pod koniec wakacji kupiłam książkę „Przezwyciężyć krytyczne nastawienie”, która tylko ugruntowała mnie w przekonaniu, które już nabyłam. Krytyka niszczy i swoje zniszczenie zaczyna od krytykującego. 

Więcej o akcji i kampanii STOP krytyce mam znajdziesz na blogu jakuraniedomowa.pl z mojej strony na jesień warsztaty w Wiśle na temat krytyki rodzin w kościele oraz warsztaty na Klubie (nie) zwykłej mamy w Czeladzi. Chętny? Napisz wiadomość lub komentarz :).